Ik had de trailer gezien, iets met dronken Russen en een walvis, maar begon toch nogal onvoorbereid aan het verorberen van dit mythische monster. Het was een zware maar voedzame maaltijd, begeleid door veel wodka en waarbij ik af en toe wegdommelde.
Nikolai heeft een mooi huis aan de baai, op de plek waar zijn voorouders al woonden. Helemaal zelf gebouwd en met een prachtig uitzicht woont hij daar met zijn vriendin en zoon. Die plek is zo mooi dat de corrupte burgemeester van het dorp vindt dat Nikolai er geen recht op heeft. Deze Vadim heeft Poetineske aspiraties en denkt dat een keihard regime een vereiste is om je als notabele te handhaven. Nikolai roept de hulp van zijn oude legermakker Dmitri die inmiddels advocaat is geworden. Maar Dmitri blijkt een splijtzwam uit onverwachte hoek.
Leviathan is een film over de strijd van een gewone burger tegen de corruptie van de heersende macht. Een strijd die niet gewonnen kan worden. In een traditionele Hollywoodfilm wel maar dit is Poetins Rusland. Het Rusland waar de politieke en kerkelijke macht hand in hand optrekken om de burger te kleineren en te vermorzelen. Dat thema maakt Leviathan af en toe wel zwaar, maar gelukkig is er ook ruimte voor humor. En de rijkelijk vloeiende drank maakt het kijken bij tijd en wijle een dorstige ervaring.