En zo zit ik zowaar weer met een 3D-bril op in Cinerama. Je probeert eens wat met zo’n Cineville pas. En ik was toch ook wel nieuwsgierig wat Brad en consorten ervan gebrouwen hebben. Dat viel uiteindelijk best mee, al blijft de vraag waarom deze film überhaupt gemaakt is.
Het stikt immers al van de zombiefilms. Dit genre is gebaat bij een low profile aanpak en er moet wat te lachen zijn. Daar voldoet World War Z niet aan. Dit is volbloed massahysterie gemengd met wat ‘family is all that matters‘ thematiek a la Spielberg. Het is goed gedaan allemaal en de massaliteit komt zeker over, maar echt iets toe te voegen heeft de film niet. Toch kan je m wel geslaagd noemen. Al is het maar omdat het een soort overwinning against all odds is. Maar Brad moet volgende keer toch maar een ‘normale’ grote film maken en de horror aan de experts overlaten.