Taylor Sheridan, scenarist van Sicario en Hell or High Water, maakt met Wind River zijn regiedebuut. Toen enkele leiders van de Shoshone indianenstam hem vertelden dat er op een populatie van slechts zesduizend mensen twaalf onopgeloste moorden op jonge vrouwen waren in het reservaat, wist hij dat hij een verhaal had voor een film. De bewoners hebben een eigen politiemacht (nou ja, vier agenten voor een gigantisch gebied) maar ze mogen niemand arresteren die niet tot de eigen bevolkingsgroep behoort. In het ijzingwekkende witte landschap van het Wind River reservaat in Wyoming vind wild life beheerder (jager dus) Cory het lijk van een jong meisje. Ze is verkracht en van uitputting en bevriezing gestorven. Het zet de zaak op scherp bij de Shoshones maar ook bij Cory persoonlijk. De jonge onervaren FBI-agente Jane Banner krijgt de leiding over het onderzoek.
Wat volgt is de zoektocht naar de dader waarbij er qua plot en dialogen wel een paar rare scenes zijn (zoals die waarin Jane een trailer in gaat nadat ze net met traangas is bespoten) maar de spanning en de natuuropnames veel goed maken. De persoonlijke achtergrond van Cory (Jeremy Renner die erg goed is in weinig zeggen en veel suggereren), die een dochter had met een Shoshone vrouw, geeft het verhaal een extra lading. De film werpt een blik op de barre omstandigheden waaronder de Native Americans leven en de geringe kansen die ze hebben om aan deze situatie te ontvluchten. Daarmee is Wind River een mooie mix van whodunnit, natuurgeweld en sociaal drama. Tevens is de film een reclamespot voor sneeuwscooters, je krijgt direct zin om op z’n ding door het witte landschap te jakkeren.