In deze sterke satire op de kunstwereld draait het om 2 broers die elk op eigen wijze worstelen met hun kunstenaarsschap. Adrian maakt avantgardistische geluidskunst waarbij hij een piano geselt, tegen een emmer schopt en papier verscheurt. Josh maakt schilderijen die verkocht worden aan ziekenhuizen en hotels omdat ze zo lekker opgaan in de omgeving, maar zijn werk is zo nietszeggend dat zijn galeriehoudster het niet tentoon wil stellen.
Josh wil iets met deze Madeleine, maar zij wordt juist verliefd op de immer nors kijkende Adrian. Die maakt weliswaar geluidskunst die door niemand begrepen wordt maar tegelijkertijd snapt hij niet waarom Madeleine zo gefascineerd is door de bizarre nonkunst die ze in haar galerie laat zien. De satire in (Untitled) werkt lang goed, omdat kunst nou eenmaal is wat de gek er in ziet en met die gekte kun je lang vooruit. De discussies over wat kunst is en de pogingen het eigen werk of dat van een ander te verklaren zijn erg grappig. Het sterke aan de film is dat er nergens een standpunt opgedrongen wordt, waardoor zowel kunstliefhebbers er iets mee kunnen als de sceptici.
