Ik kende Armando Iannucci niet voordat ik The Death of Stalin zag, maar die film noopte mij eens wat verder in zijn carrière te duiken. The Thick of It en Veep (waar hij ook achter zat) heb ik niet gezien en dat gaat waarschijnlijk ook niet gebeuren. Maar een film moet kunnen. In the Loop is zijn speelfilmdebuut (een spin-off van The Thick of It) en alles wat The Death of Stalin zo goed maakt, zit hier al in. Een zwarte komedie over politiek gestuntel tijdens een diplomatieke botsing tussen de UK en de US, waarin incompetente machtswellustelingen besluiten proberen te nemen over leven en dood. In te kleine kamertjes, met te veel mensen, met persoonlijke vetes en een en al rancune.
Deze mensen hebben functies als Minister for International Development, Director of Communications for the Prime Minister, Director of Communications for the UK Department for International Development, US Assistant Secretary of State for Diplomacy, US Assistant Secretary of State for Policy, Director of Diplomacy at the UK Foreign Office en UK Ambassador to the UN. Daaromheen zwermt een hele roedel van stafleden en assistenten. Allemaal mensen die echt iets kunnen besluiten, maar ook weer niet zo hoog in de boom zitten dat ze niet hoeven te vrezen voor hun positie. Een positie die met hand en tand verdedigd moet worden. En dan loopt er ook nog een Lieutenant General rond, gespeeld door James Gandolfini. Deze Senior Military Assistant to the United States Secretary of Defense is een oude olifant in een lekkende porseleinkast die alles al meegemaakt heeft.
In de handen van Armando Iannucci wordt dit een heerlijke mix van oneliners, scheldpartijen, onhandigheid en onkunde. Vooral Malcolm Tucker, de Director of Communications for the Prime Minister, valt daarin op. Hij lijkt niets anders te kunnen dan iedereen die met hem in contact komt totaal de huid vol te schelden. Verbale vernietiging als hoogste doel. Tucker en de andere personages worden bijna teruggebracht tot typetjes, maar ze zijn zo grappig en sneu zijn dat dit niet uitmaakt.