The man in the white suit

Ik ben van plan de komende tijd wat films van Alexander McKendrick te gaan zien. Een regisseur die een grote carrière voor zich leek te hebben maar na een aantal zeer bijzondere films voor de Ealing Studios de (door de ondergang van Ealing noodzakelijk geworden) overstap naar Hollywood maakte en daar gedesillusioneerd raakte met dat systeem. Hij werd hoofd (en later professor) van de filmschool van het California Institute of the Arts. Ook is hij nog assistent geweest van Bert Haanstra bij het maken van Fanfare.

The man in the white suit is een vroeg hoogtepunt in zijn Ealing-tijd. Hierin is Alec Guinness de briljante chemicus Sidney Stratton, die na zijn Cambridge-tijd niets liever wil dan werken in het lab van een textielfabriek. Het kost wat moeite (hij wordt steeds ontslagen omdat hij niet uit de voeten kan met de standaardbaantjes die hij krijgt) maar uiteindelijk staat hij in dat lab. Om daar iets uit te vinden dat, volgens hem, de wereld zal veranderen. Maar hij realiseert zich niet dat zijn onverwoestbare en vuilafstotende stof de hele industrie op zijn kop zal zetten en de balans werkgever-werknemer volledig zal verstoren. Immers: als iemand eenmaal zo’n pak heeft gekocht hoeft hij nooit meer een nieuw.

Guinness is ideaal als de naïeve en rechtlijnige Stratton die maar niet begrijpt waarom zijn uitvinding een gevaar is en niet het wonder dat hij erin ziet. Een comedy maar dan wel met een sociaal-realistisch hart en een dikke satirische laag.

Over McKendrick staat een zesdelige docu op Youtube die erg de moeite waard is: