In dit harde en rauwe gevangenisdrama krijgt het begrip vader-zoonrelatie een geheel nieuwe betekenis. Beiden zitten namelijk in de gevangenis. Dezelfde gevangenis.
Vader Neville zit er al jaren en komt er, volgens eigen zeggen, ook nooit meer uit. Zoon Eric wordt overgeplaatst vanuit een jeugdgevangenis omdat hij daar niet meer te handhaven was. We komen er al snel achter waarom. Als hij zijn cel in gaat is het eerste wat hij doet een snijwapen maken van zijn scheermes en een tandenborstel. Daarna is het zaak om zo snel mogelijk aan iedereen te laten merken dat er met hem niet te spotten valt. Daar heeft hij best wel wat klappen voor over.
De titel van de film komt van de Britse term voor de controversiële maatregel om extreem delinquente jongeren nog voor hun 21ste over te plaatsen naar een gevangenis voor volwassenen. De ster in deze is agressief tot op het bot maar nog niet verloren. Vader Neville probeert hem met alle macht weer wat in het gareel te krijgen. Een sterk script en evenzo sterk acteerwerk tillen dit drama een graadje boven al die andere gevangenisfilms met een geïsoleerde gemeenschap en een eigen set aan leefregels.