Slither

Horror waarbij ook gelachen mag worden. Het is een genre dat zich in de jaren 80 ontwikkelde met films als Gremlins, An American Werewolf in London, Fright Night, Re-Animator, Tremors, Braindead, Night of the Creeps, en Evil Dead II. Regisseur James Gunn beweerde echter dat zijn invloeden vooral uit de vroege films van David Cronenberg komen, iets dat ik me goed kan voorstellen. Ook is het klassieke voorbeeld van Don Siegel, Invasion of the Body Snatchers, nooit ver  weg.

Slither is een aardige variant waarin de aliens zich manifesteren via een soort wormen die bij de nietsvermoedende bewoners van een afgelegen (uiteraard) stadje via de mond naar binnen kruipen en hun hosts veranderen in zombie-achtige (uiteraard) types die herenigd willen worden met het eerste slachtoffer van deze invasie. Deze Grant Grant wordt gespeeld door Michael Rooker, en hij maakt er een heerlijke rol van. Het is bijna jammer dat hij moet veranderen in een afzichtelijke mutant, omdat hij in zijn natuurlijke staat al zo eng en grappig tegelijk is.

Rooker bewees eerder met Henry portrait of a serial killer dat hij een echte creep kan vertolken, maar dit kan hij ook. Nathan Fillion is de cowboy-achtige sheriff (hij verdiende er een nominatie in de categorie Dude You Don’t Wanna Mess With op Fangoria mee) met een crush op Grants vrouw Starla (Elizabeth Banks). Fillion speelt een soortgelijke rol in Firefly en Serenity, en ik moet nog zien wat hij verder allemaal kan. Slither is pulp, maar wel leuke pulp. Ideaal voor de late zaterdagavond.