Ook aan deze veelbesproken en gelauwerde film kwam ik niet eerder toe. De verwachtingen waren hooggespannen en dat zal de oorzaak zijn dat het iets tegenviel. De verhalen van het meisje dat, a la Alice in Wonderland, afdaalt in het ondergrondse en daar in aanraking komt met een faun die in haar de reïncarnatie ziet van de jonggestorven prinses van de onderwereld staat voor mij los van dat van de aanhangers van Franco die in een afgelegen gebied strijden tegen de communisten/guerilla’s. De mix van horror, fantasy en drama wordt nooit een geheel.
De strijd in het bos voelt, ondanks het heftige geweld, ongeloofwaardig en onrealistisch. De grote aandacht voor de wrede kapitein Vidal trekt teveel de aandacht weg van Ofelia en de opdrachten die ze voor de faun moet doen. De film ziet er prachtig uit maar Pan’s Labyrinth voelt voor mij wat te schetsmatig aan. Het is iets dat ik ook heb bij zijn eerdere films waarin hij de actie wat laat varen om voorrang te geven aan het fantastische element: Cronos en Mimic. Ik geef dan de voorkeur aan zijn comicbookfilms als Blade II en de twee Hellboy films.