De mengeling van bittere ernst, menselijke onmacht en gortdroge humor werkt ook hier weer als een tierelier. Alex van Warmerdam weet hoe hij dit moet doseren, liefst in een echt aandoende maar in wezen compleet kunstmatige omgeving.
De plek waar het drama zich ditmaal afspeelt is een geïsoleerd vakantiehuis aan het water. Omgeven door enorme massa’s wuivend riet. Het verhaal van Schneider vs Bax, over twee huurmoordenaars die elkaar uit de weg moeten ruimen, is voor Van Warmerdambegrippen nogal gezocht. En tegelijk ook wat banaal. Gelukkig is dat centrale verhaal bijzaak in een zwarte komedie waarin personages opduiken alsof ze door een draaideur de bühne opgeslingerd worden. En weer afgaan als ze hun functie hebben vervuld. Waar ze vandaan komen en waarom ze daar zijn is vaak niet duidelijk, maar het doet er niet toe. Van Warmerdam pakt me in met zijn ijskoude blik op menselijke verhoudingen en het gespartel van die mens in een wereld waarin hij niets te zoeken lijkt te hebben.