De smalltown cop heeft een lange traditie in de Amerikaanse cinema. De man (dat is traditioneel vrijwel altijd zo) die zijn politiewerk moet doen middenin een samenleving waar hij zelf ook onderdeel van is. Easttown is een stadje in Pennsylvania waar armoede, criminaliteit en drugsproblemen dagelijkse kost zijn. Een plek zoals er zoveel zijn in dat grote land en waar de american dream ver weg is. Mare of Easttown sluit bij de traditie van de smalltown cop aan maar gaat nog een paar stappen verder. Om te beginnen is de Mare uit de titel geen politieman maar een politievrouw. Zonder uniform overigens, waardoor ze nog meer samenvalt met de wereld om haar heen. En waar de agent uit al die traditionele films meestal te maken heeft met een vrouw, en evt kinderen, die veel moeite hebben met de gevaarlijke kanten van het werk, ziet het thuisfront bij Mare er heel anders uit.
Kate Winslet is Mare, een vrouw die heel goed is in haar werk maar ook heel veel te verstouwen heeft gehad. Ze draagt dat leed met zich mee en Winslet zet haar neer als iemand die voortdurend een last op haar schouders heeft. Ze woont met haar moeder, dochter en kleinzoon samen. Waarbij die laatste geen kind is van haar dochter. Dat zegt al wat over de complexe verhoudingen. Haar ex-man staat op het punt te hertrouwen, iets waar ze geen moeite mee zou moeten hebben maar wat toch knaagt. Haar moeder is de cynicus thuis die alles op scherp weet te zetten met een raak geplaatste opmerking. Daaromheen cirkelen nog oude schoolvriendinnen (met hun eigen problemen), haar drugsverslaafde schoondochter en de pijn van een zoon die zelfmoord heeft gepleegd. Tegen die achtergrond schetst Mare of Easttown een verhaal van verdwenen of vermoorde tienermeisjes, waarvan er eentje al moeder was en waarvan de vader zomaar eens een buurman of een huisvriend kan zijn.
De totale vervlechting van persoonlijke relaties en een politieonderzoek maakt deze serie zo sterk. De agent die van buiten gehaald wordt om Mare te helpen met het onderzoek kijkt het allemaal hoofdschuddend aan. Dat Mare iedereen kent heeft zeker voordelen, en het is ook gewoon niet anders, maar het is vooral ook een probleem. Haar blik is niet zuiver en objectief en ze moet onderzoek doen naar mensen die ze al jaren kent. Haar onderzoek, vermengd met haar persoonlijke sores (dat loopt van moeder, dochter, zoon, schoondochter en kleinzoon naar ex-man en nieuwe vlam), maakt van de toch sterke Mare een vrouw die totaal op instorten staat. Winslet speelt dat ijzersterk. Ze is iemand die iedereen van zich af lijkt te duwen, inclusief de kijker, maar die je desondanks helemaal in je armen sluit. Maar de hele cast om haar heen is ook uitstekend. Juliette Nicholson als Mare’s vriendin Lori Ross die ook een berg weggestopt verdriet met zich meedraagt. Jean Smart als Mare’s moeder Helen is een vrouwelijke eenmansversie van Statler en Waldorf in de manier waarop ze alles becommentarieert en humor introduceert in een serie die anders wel erg grimmig zou zijn geweest. En Guy Pearce wordt tien jaar na Mildred Pierce herenigd met Winslet als de nieuwe man in haar leven waar Mare echter nog niet klaar voor is. Een prachtige serie die me van begin tot eind in de greep wist te houden.