De bijrol van Dennis Hopper als basketbalkenner annex dronkaard is het beste element van Hoosiers. Hij kan als geen ander de paranoia neerzetten van een man die ooit trots had maar nu in een aftandse schuur zijn dagen doorkomt met de fles. Als hij door coach Gene Hackman teruggehaald wordt bij het team krijgt hij te maken met scepsis van het hele stadje maar ook met zijn eigen angsten. Hoosiers is verder een vrij voorspelbare en clicherijke film over het geloof in jezelf, de weerzin tegen verandering en alles wat anders is en het krijgen van een nieuwe kans.
Wel mooi gemaakt en de desolate sfeer van het platteland van Indiana anno 1951, waar een mens van goede huize moet komen wil hij ooit loskomen van zijn geboortegrond, is goed getroffen. Hackman is betrouwbaar als altijd en Barbara Hershey levert een welkome vrouwelijke touch temidden van al het macho basketbalgedoe. De wereld van het college basketball, baseball en american football (denk maar aan Friday Night Lights) levert toch altijd mooie cinema op.
Dennis Hopper kijkt terug:
En criticus AO Scott over de film, waarin hij de zwakke punten aan geeft maar ook een poging doet de aantrekkingskracht aan te geven: