Ik heb het vierde seizoen niet gezien maar ik heb begrepen dat maker Noah Hawley daarin wat te ver was afgedreven van de zwarte humor en het absurdisme van de oorspronkelijke film en de eerste drie seizoenen. Dat heeft geresulteerd in een bijna letterlijke terugkeer in dit 5e seizoen. In het Minnesota van 2019 ontvoert een duo niet al te capabele criminelen de ogenschijnlijk onschuldige vrouw van een autoverkoper uit een rijke familie. Daarbij vallen doden en de plaatselijke politie-agente gaat op onderzoek uit. Het was een vrij bizarre kijkervaring omdat er hier zo sterk gerefereerd wordt aan de film uit 1996. Maar het is wel een geweldige start van dit nieuwe seizoen.
De ontvoering gaat niet zoals gepland. Vooral omdat de vrouw in kwestie niet zo kwetsbaar is als ze lijkt. Deze Dot (de geweldige Juno Temple, die ik ook zag in The Offer), lijkt altijd goed gehumeurd. Net zo ongrijpbaar opgewekt als Marge Gunderson in de film. Minnesota nice noemen ze dat. Maar Dot verbergt een trauma. Ze was ooit Nadine, de vrouw van sheriff Roy Tillman (Jon Hamm, van Mad Men en Baby Driver, die heerlijk op dreef is), die Gods regels meer respecteert dan die van de Verenigde Staten. Zijn harde hand is goed voor iedereen, zo denkt hij, niet in het minst voor zijn gezin. Tillman wil Nadine terug en daarvoor moet alles wijken. Maar Dot/Nadine is een overlever, een tijger die van zich afbijt. Ze heeft een aantal bijzondere vaardigheden die haar man Wayne, schoonmoeder Lorraine (een heerlijke vileine rol van Jennifer Jason Leigh), Roy en de lokale politie doen verbazen. In de schaduwen loert intussen de raadselachtige Ole Munch, een slechterik die uit een ander universum lijkt te komen en nog iets vreemder is dan V.M Varga (David Thewlis) in seizoen 3 en Lorne Malvo (Billy Bob Thornton) in seizoen 1.
Geweld is altijd inherent geweest aan Fargo maar dat is vooral cartoonesk. Dit is Minnesota tenslotte. Meer Raising Arizona dus dan No Country for Old Men. Ik moest ook denken aan het Oostenrijkse geweld in Totenfrau, dat zo misplaatst voelt in de sneeuw. Dit is een absurde wereld die prima als commentaar op het gekgeworden land van Trump gezien kan worden, maar dat commentaar ligt er niet dik bovenop. De acteurs leggen het er wel dik bovenop, vooral Temple en Leigh. Met hun vette Minnesota accenten, de geveinsde vrolijkheid van Temple en de zuurheid van Leigh. Jon Hamm maakt van Tillman een figuur die zowel eng is als silly, een mix die eigenlijk niet zou moeten werken. En dan is daar nog de gefrustreerde Gator Tillman (Joe Keery in een heel andere rol dan die in Stranger Things), de lokale politie-agente met een nietsnut van een man en de advocaat met de geweldige naam Danish Graves, de van een ooglapje voorziene handlanger van Lorraine.