4.5/5 

In veel recensies lees ik dat Elle, ondanks de totaal veranderde omstandigheden ten opzichte van zijn andere films, toch een echte Paul Verhoeven is. Dat heb ik minder. Ik had vooral het gevoel naar de nieuwe Michael Haneke te kijken, aangevuld met een flinke dosis seks. Dat wel. Maar eigenlijk is dat alleen maar een aanbeveling. Verhoeven/Haneke is op papier een heerlijke combi en het eindresultaat is dat ook.

Zo’n rol als Isabelle Huppert hier speelt, kan ze dromen. Een zelfstandige Parisienne met een (schijnbaar) ijzeren controle over haar gevoelens maar ook met een paar steekjes los, is zowat haar handelsmerk. Alleen haar positie als manager van een games ontwikkelaar steekt er wat bij af. Het is bizar om La Huppert een mening te laten hebben over hoe de verhaallijn van een first person shooter zou moeten verlopen. In dat soort contrasten komt de Verhoeven touch naar boven. Hij schrikt nergens voor terug en gooit de meest vergezochte gebeurtenissen in de mix. Van een tot levenslang veroordeelde vader, een bejaarde botoxmoeder met een cougar-complex, overspel met de man van je beste vriendin, een zoon die onder de knoet van zijn vriendin zit, een stalker op kantoor, een ex-man met een veel te jonge nieuwe vlam, een katholieke doch lekkere buurman en een verkrachter die zonder bivakmuts eigenlijk best leuk is. Wie die verkrachter is wordt uiteindelijk wel duidelijk, maar voordat het zover is heb je als kijker genoeg ‘usual suspects’ verzameld om je eigen raadspelletje te doen.

Verhoeven breit dit allemaal met het grootste gemak aan elkaar. Er zijn zeker momenten dat je denkt ‘wat tovert hij nu weer uit zijn hoge hoed’, maar je gaat er wel in mee. Maar er zit dus ook een hoge dosis Haneke in. Vanwege Huppert en Parijs, maar ook door de kilheid waarmee personages elkaar bejegenen en de voortdurend aanwezige dreiging. De verwrongen relatie uit La Pianiste, het belaagde paar in Caché, de verbrokkelde verhaallijnen uit Code Inconnu. Het komt allemaal voorbij, maar gelukkig zijn het slechts echo’s uit werk van een net zo meesterlijk filmmaker als Verhoeven. Een perverse achtbaan van een film met een prachtige Huppert aan het stuur.