Ons laatste kampeer-avontuur. We laten ons hout achter voor een volgende bezoeker, en daarmee zal ook mijn geliefde ‘pook-stok’ wellicht in vlammen opgaan vanavond. Het is afbouwen, en we doen het rustig aan. Zo kan ik me voorbereiden op het feit dat mijn tent waarschijnlijk niet mee terug zal vliegen naar Nederland. Moeilijk om afscheid te nemen van een trouwe diender, maar een stoffig bestaan in een klamme kelder thuis is wellicht nog oneerbiediger (hou ik mezelf maar voor).
We rijden weg, want we hebben een afspraak. Ook dat oefenen we vandaag weer voor het eerst. Om 10 uur hebben we gereserveerd voor een rondleiding door Hearst Castle, een miljardeninvestering door een wiebelkont met verzamelwoede. De oude man van 86 die we gisteren ontmoetten, sprak er schande van, en had tot op de dag van vandaag geweigerd te zien waar al het geld naartoe ging in tijden van recessie. Wij zien dat de miljarden oa. gebruikt zijn voor het telkens weer verwisselen van ramen en openhaarden in de verschillende gastenverblijven met middeleeuwse plafonds en voor het betegelen van verschillende riante zwembaden waar vooral de hollywood crowd af en toe een duik in kon nemen. Tegenwoordig zijn het de gidsen van Hearst Castle die twee uur zwemmen per jaar cadeau krijgen. Zeker een reden om deze functie te ambiëren!!
Om 12 uur slingeren we verder door de mist over de pacific coast highway in de richting van Monterey Bay. Het is een prachtige weg, dat voelen we, want zien doen we niet veel 😉 Dat verandert in het aquarium van Monterey bay, waar de meest rustgevende jellyfish en zeepaarden zwemmen achter glas. Zo mooi, zo byzonder, zo vertragend. Snoezelruimten voor volwassenen, dat zijn het. Maar in plaats van op de grond te gaan liggen en te genieten van de lijzige bewegingen en lichtgevende kwaliteiten van deze boneless creatures, sluipen ze vanachter hun mobieltjes en andere apparatuur tot heel dicht bij het glas om van daar krampachtig op een flitsknop te blijven drukken. Want de jellyfish zijn niet te instrueren en blijven niet in die ene fantastische foto-pose staan… Toch grappig, die gedrevenheid om een ervaring toch vooral via techniek mee naar huis te willen nemen.
Voor Hearst in elk geval een gemiste kans. Hij had wel zebra’s en andere dieren, maar vergat deze live snoezelruimte voor de hollywood crowd aan te leggen. Als ik zijn mogelijkheden had gehad, dan wist ik het wel… 🙂
[geo_mashup_map]