4/5 

Ik had nog niet gehoord van deze film maar hij stond op een lijst met toppers over 2012 van Paul C. Dus dan wordt je wel nieuwsgierig. Bernie (Jack Black) is een zachtmoedige, gezette allemansvriend met een zwak voor de ouderen van deze wereld. Hou ouder hoe beter. Liefst dood zou je wel kunnen zeggen. Bernie is assistant funeral director in het Texaanse plaatsje Carthage. En hij is goed in zijn vak. Zeer goed.

Bernie is een natuurtalent als het gaat om omgang met de doden èn de nabestaanden. Hij is empathisch, kan zingen, weet de juiste dingen te zeggen en is ook nog eens goed in sales. Hij is vooral begaan met weduwes en menig oude dame in Carthage en omgeving is verliefd op hem. Maar Bernie is in de ban van de rijkste weduwe van allemaal, Marjorie Nugent (Shirley McClaine). Een bitch van jewelste maar Bernie weet bij haar een snaar te raken. Ze is echter nogal dominant en Bernie lijdt steeds meer onder haar nukken en grillen. Tot er iets knapt.

De vorm van deze nieuwe film van Richard Linklater doet denken aan een mockumentary. Inwoners van Carthage worden in de beste talking heads style geïnterviewd over Bernie. Linklater gebruikt acteurs om die inwoners te spelen maar wat ze zeggen komt grotendeels overeen met de politierapporten over de zaak. De film is namelijk gebaseerd op een waargebeurd verhaal. Bernie Tiede heeft echt bestaan, heeft echt de weduwe Nugent omgebracht en alle inwoners waren echt overtuigd van zijn onschuld. Dat hij bekend had maakte daarbij niets uit. Het knappe van de film is dat Bernie het absolute middelpunt van de film is en dat iedereen van hem houdt, maar dat hij tegelijk een vacuum is en een alien. Niemand kent hem echt, ook Marjorie niet. Jack Black is ijzersterk. Hij werpt alle ego van zich af en zet een personage neer dat geen vergelijking kent. Een film die zowel heel simpel is als zeer complex, door de voortdurende mengeling van feit en fictie, van waarheid en scripting.