Het restaureren van beschadigde videobanden uit 1994 en die vervolgens bekijken, is natuurlijk vragen om problemen. Zeker als Dan Turner die klus aanneemt van een geheimzinnige CEO van een enorm bedrijf en hij die moet klaren in een brutalistisch bunkercomplex op een afgelegen en omheinde locatie. Die banden zijn destijds gemaakt door geschiedenisstudente Melody Pendras, als afstudeerproject. Ze interviewt de bewoners van The Visser, een appartementencomplex op Manhattan waar ze in is getrokken. Tijdens haar onderzoek begint ze te vermoeden dat er een sekte actief is in het gebouw, een sekte die een oude demon terug naar het heden (van 1994) wil halen. Sindsdien is ze vermist, want het gebouw brandde af. De videobanden dienen dus als blik op het verleden en als brug tussen Melanie en Dan. Ook blijken de beelden een link te hebben met Dans jeugdtrauma.

Gruwelen die zich langzaam en met veel ruis openbaren via videobeelden zijn een bekende maar effectieve truc om spanning op te roepen. Denk aan The Blair Witch Project en The Ring. Het werkt ook op metaniveau omdat je als kijker van de film/serie ook kijkt naar de banden en dan deelgenoot wordt van de ervaringen van de personages. De demon openbaart zich ook af en toe op die banden en dat veroorzaakt steeds een schrikeffect. Toch is Archive 81 niet echt eng en ook als serie niet echt geslaagd. Er worden 8 afleveringen besteedt aan een verhaal dat ook prima in een filmlengte had gepast en dat leidt tot veel herhalingen en heel veel gepraat. The Visser en de bunker worden verkend door de camera en daar duiken steeds kamers en personages op die het verhaal niet echt verder helpen en ook niet zo interessant zijn. Door er af en toe een schrikeffect in te gooien en mij als kijker steeds een brokje info toe te gooien, wordt ik toch nog redelijk meegenomen in het verhaal. Maar er had meer ingezeten. Dat ik na afloop van aflevering 8 niet door had dat er daarmee een eind aan seizoen 1 was gekomen, zegt ook wat. Het blijkt een cliffhanger te zijn voor een vervolgseizoen dat bij mijn weten nog helemaal niet zeker is. Wel heel fijn om Martin Donovan weer eens te zien, als de CEO. Die heeft al een lange carrière, en hij zat ook in Tenet, maar ik ken hem toch vooral als muze van regisseur Hal Hartley.