The Prisoner of Shark Island

4/5 

Op 14 april 1865 werd president Abraham Lincoln vermoord door John Wilkes Booth, tijdens een toneelstuk dat Lincoln bijwoonde. Booth wist te ontsnappen maar hield aan zijn sprong van het balkon wel een gebroken been over. Op zijn vlucht richting Virginia klopte Booth aan bij plattelandsdokter Samuel A. Mudd. Volgens de geschiedenis kende Mudd hem, maar daar is in de Fords visie niets van te merken. Mudd zette het been van Booth en gaf hem een paar krukken. De volgende dag werd Mudd opgepakt en later veroordeeld tot levenslange opsluiting in Fort Jefferson op de Dry Tortugas, ook wel Shark Island genoemd. Mudd zat daar vier jaar maar wist de aandacht positief op zich te vestigen toen hij een uitbraak van gele koorts wist te beteugelen. Na een petitie door het gevangenispersoneel werd zijn zaak heropend en kwam hij vrij.

Dit verhaal werd door John Ford op mooie wijze verfilmd in The Prisoner of Shark Island. Ford was gek van de Amerikaanse Burgeroorlog en alles wat er mee samen hing, en deze film was een van zijn persoonlijke favorieten. De manier waarop Mudd ten onder ging tegen het systeem zet hij nogal eenzijdig neer en in zijn portrettering van de nederige zwarte bevolking schiet hij wat mij betreft wat door. Maar verder is het een sterk geacteerde film met een goede afwisseling van actie en drama. In een prachtige bijrol als sadistische sergeant (zie foto) is de lange en magere John Carradine te zien, die alles uit de kast trekt in een fraaie performance.