3.5/5 

El secreto de sus ojos won de Oscar voor beste buitenlandse film en versloeg ondermeer Un Prophete en Das Weisse Band. Verrassend is dat niet direct, hij is wat toegankelijker met een mooie wending op het eind, maar het is ook een melodramatische film die vooral op het thrillervlak veel steken laat vallen. Onderzoeker Benjamín Espósito (Ricardo Darín, die ik zag tijdens het IFFR in Carancho) is zojuist met pensioen gegaan als onderzoeker bij het ministerie van Justitie. Er is 1 zaak die hem ook nu nog bezig houdt: de verkrachting van en moord op een 23-jarige pasgetrouwde vrouw.

De donkere bladzijden van de Argentijnse geschiedenis zijn subtiel verweven met Benjamins speurtocht, waarbij de politieke context langzaamaan duidelijker wordt. De film bevat een prachtig shot waarin Benjamin een voetbalwedstrijd bezoekt en de camera als een vogel over het stadion scheert om vlak naast hem te eindigen.

Als thriller is de film echter niet zo geslaagd. Al vrij snel is duidelijk wie voor de moord verantwoordelijk was en ook diens schuldbewijs komt vreemd tot stand: een iets te lange blik in een decolleté is al voldoende voor hem om tijdens een justitieel verhoor zijn zelfbeheersing te verliezen. De ontknoping is weliswaar dramatisch maar ook voorspelbaar en symbolisch, waardoor de film alsnog ongeloofwaardig wordt.

Niettemin blijf ik geboeid kijken naar hoe dit plot zich ontvouwt. En naar Darín en Soledad Villamil, zijn bazin op wie hij altijd verliefd is geweest. Hij heeft zich daar destijds niet over uitgesproken en het gelaten bij liefde van een afstand. Ook heeft hij niemand anders gekozen en hij is altijd alleen gebleven. Een melodramatisch gegeven maar die onuitgesproken affectie vormt wel de rode draad die alles bij elkaar houdt.