Hollywood werd in de jaren zeventig overspoeld door een serie paranoiathrillers, over de strijd van het individu tegen een naamloze en gezichtsloze machtige tegenstander. Dat leverde een aantal zeer sterke films op (The Conversation, All The President’s Men, Klute, The Parallax View, 3 Days of the Condor bv), vooral omdat de regisseurs speelden met anonimiteit van de antagonist. In menige scene wordt de journalist (het zijn vaak journalisten) belaagd door iets of iemand, maar hij weet niet door wie en niet waarom. Het waren cynische tijden. De val van Nixon en de hopeloze Vietnamoorlog sloegen diepe gaten in het Amerikaanse geloof van vooruitgang en de filmindustrie weerspiegelde dat.

Capricorn One tapt in op dat cynisme, in de vorm van een NASA-team dat nog 1 kans heeft om het goed te doen voordat de geldkraan dichtgedraaid zal worden. De bevolking lijdt aan een collectieve vorm van desillusie en heeft een sterke behoefte aan een positieve ervaring. Om zeker te zijn van het slagen van de missie naar Mars spelen ze op zeker: de raket wordt wel gelanceerd maar zonder de bemanning. Die wordt, onwetend van de plannen, naar een afgelegen loods gebracht waar de Marslanding nagespeeld zal worden. Bij terugkeer van de raket zal de bemanning naar de capsule gebracht worden, alsof ze er al die tijd in hebben gezeten. Maar dan gaat er iets mis met het hitteschild.

Het uitgangspunt van Capricorn One is prachtig en regisseur Peter Hyams weet de unheimische sfeer van deze toch wel heel bizarre gang van zaken goed over te brengen. Hal Holbrook, als de leider van dit NASA-plan, is erg sterk als hij in een lange monoloog aan de bemanning uitlegt waarom het zover heeft kunnen komen. Hyams laat zijn film vervolgens wat uit de bocht vliegen via een wat minder goed uitgewerkt subplot met een journalist die achterdochtig wordt als een vriend van hem, die werkt bij NASA, ineens verdwijnt. De komische toon die hij hier soms aanslaat contrasteert flink met de rest van de film. Toch is Capricorn One een geslaagde mengeling van paranoiathriller en science fiction die vaak over het hoofd gezien wordt bij het lijstje dat ik eerder noemde.

Reblog this post [with Zemanta]