Ik heb vrijdag, zaterdag, zondag en maandag wat ziekjes op de bank gehangen. En lag mn internetverbinding er ook nog eens uit.
Dat werd dus films en series kijken.
Heb het volgende gezien:
- The Assassination of Jesse James by the Coward Robert Ford: al eerder gezien maar het is zeer de moeite waard om deze fascinerende antiwestern nog eens te bekijken. Traag, zoekend, raadselachtig ook, maar altijd boeiend. Brad Pitt is goed als de laidback Jesse James, die tegelijk lijdt onder een hoge mate van paranoia en een gewelddadig temperament. En Casey Affleck brak glorieus door met zijn rol als de slijmende Robert Ford die nooit z’n echte gezicht laat zien, nauwelijks een eigen persoonlijkheid heeft en die zijn jeugdheld verraadt als die hem niet geeft wat hij wil: erkenning.
- 2012: een film over het einde van de wereld werkt prima als je ziek bent. Ook deze had ik al eerder gezien en bij herhaling wordt eens te meer duidelijk hoe sentimenteel, simplistische en clichematig het script, de dialogen en de personages zijn. Maar daar gaat het ook niet om. De special effects zijn weergaloos en dat is ook de reden om de film te kijken. En voor wie in de prophecy van de Maya’s gelooft is dit uiteraard een prima reminder om die opblaasboot maar vast uit de kast te trekken en te controleren op lekken.
- Road Trip: ik heb steeds de neiging om in zo’n gemoedstoestand als deze slechte films te gaan kijken. Op voorhand had ik trouwens gehoord dat dit wel een grappige film moest zijn, maar dat valt toch wat tegen. Het lijkt erop of het genre van de teen comedy volledig vast zit en er geen vooruitgang is geboekt sinds National Lampoon’s Animal House en de films van John Hughes. Road Trip kent wel grappige momenten maar blijft steken in middelmatigheid.
- National Lampoon’s Vacation: over Lampoon gesproken. Er was een periode dat het magazine met die naam de ene na de andere film spin-off leverde. Te beginnen met Animal House maar later ook met deze. Het gezin Griswold woont in een suburb van Chicago en besluit voor hun zomervakantie een trip dwars door de USA te maken, naar het pretpark ‘Walley World’ (een verwijzing naar Disney World uiteraard) in Californie. En uiteraard gaat er onderweg dan van alles mis. National Lampoon’s Vacation is een typische jaren 80 comedy, vol met net niet goed uitgewerkte grappen, foute muziek en een eenvoudig plot. Maar ik hou er van, en doordat dit ook een roadmovie is krijg ik een dubbel gevoel van nostalgie; naar de periode maar ook naar deVS en al die gekke plaatsjes en mensen.
De film is trouwens geschreven door John Hughes. Circeltje rond.
- En flinke progressie met seizoen 4 van The Wire. Later meer.