Ofwel: Smultronstället. Ik moet bekennen dat ik nauwelijks bekend ben met de films van Ingmar Bergman. Wel met veel van de titels, die vormen nou eenmaal een substantieel deel van de wereldwijde filmcanon, maar van het daadwerkelijk kijken komt het bij mij nauwelijks. Dat zal toch te maken hebben met het vooroordeel dat het ontoegankelijke zwaarmoedige films zijn waarvoor je nogal wat kijkwerk moet verzetten.
Dat zou kunnen maar voor Smultronstället geldt dat in elk geval niet. De film wordt vaak als ideaal startpunt voor Bergmankijkers genoemd omdat hij thematisch niet zo complex is en de film ook vele ‘lichte’ momenten bevat. Wilde Aardbeien is een prachtig gefilmd verhaal van een oudere man die op een sentimental journey naar zijn verleden gaat. Deze Isak Borg is een menselijk contact mijdende professor die naar zijn geboortestad Lund teruggaat om daar een eredoctoraat op te halen. Tijdens zijn reis ontmoet hij verschillende mensen en gaat daardoor nadenken over zijn verleden en vooral over de gemiste kansen daarin. Erg mooi.
