The Well begint met de mededeling dat we in Oregon zijn, in de nabije toekomst. Nu ben ik daar net geweest en het is een prachtige groene staat met bossen, rivieren en bergen zover je kan zien. Maar het Oregon hier is een woestijn. Dat zet de boel direct op scherp.
De film is opgenomen in de Mojave Desert lees ik op IMDB en met wat strategisch geplaatste borden en andere verwijzingen zijn we zo een dikke duizend kilometer noordelijker. In een toekomst waar al jaren geen regen is gevallen. The Well heeft weinig plot en nog minder personages. Kendal is een jaar of 15 en moet zien te overleven in een harde wereld waar gevochten wordt om elke druppel water en waarin de omstandigheden het slechtste in mensen naar boven halen. Met haar grote liefde (die stervende is) heeft ze zich verschanst op zolder van een huis. Maar het kwaad komt steeds dichterbij. Erg spannend is het niet en de grote Nemesis haalt er met zijn laconieke houding nog eens extra angels uit. Daar staan wat bloedige executies tegenover en een snelle maar heftige eindscene. In het postapocalyptische genre is de competitie stevig en The Well schiet daarin ook te kort. Visueel lijkt de film erg op The Book of Eli, al was die qua plot ook niet best. Omdat er niet zoveel gebeurt heb ik ook tijd genoeg om over de onlogica en gedrag van personages na te denken. Dat is niet bevorderlijk voor de algehele beleving. Toch heb ik me wel vermaakt. Het camerawerk, met veel natuurlijk licht en vergezichten die me af en toe aan Lawrence of Arabia doen denken, is mooi en Haley Lu Richardson is prima als de gedreven Kendal die alles doet om haar grote liefde te redden.