4/5
Het helpt als je wat van de voorgeschiedenis weet, want dan krijgt het verhaal van dit historische spektakel meer lading. Daarom had ik ook opgezocht hoe het zat met de Chinese Qing dynastie, de Koreaanse Joseon dynastie, en de twee invasies die de Manchurijse krachten uitvoerden in Korea. War of the Arrows speelt zich af tegen de achtergrond van de 2e invasie.Aan het begin wordt de vader van Nam-yi en Ya-in vermoord door handlangers van de Manchu. Broer en zus weten aan hun achtervolgers te ontkomen en vluchten naa een vriend van hun vader. Daar groeien de twee op. Jaren later wordt hun dorp ingenomen door een Manchurijs invasieleger, onder leiding van prins Dorgon. Nam-yi ziet toe hoe ze zijn zus en een groot deel van de bevolking ontvoeren. In een lange achtervolging, waarbij hij Korea moet verlaten en zich op Chinees grondgebied begeeft, probeert hij zijn zus te bevrijden.
Het geschiedenisdeel van War of the Arrows speelt echter een vrij bescheiden rol. De focus ligt op de strijd van Nam-yi tegen een groep Manchurijse strijders die hem koste wat kost proberen te doden. In een guerilla-achtige strijd weet Nam-yi die groep steeds kleiner te maken. Met een prachtige cinematografie en een sterke afwisseling tussen intense close-ups en man-tot-mangevechten, en overzichtsshots waarin het landschap en de tactiek goed tot uiting komen, weet regisseur Han-min Kim de spanning er goed in te houden. Hij gebruikt geen muziek maar laat de geluiden van de natuur, het spannen van de boog en ook stilte zijn werk doen. De pijlen uit de titel vliegen voor je gevoel rakelings langs je heen waardoor ik steeds op het puntje van mn stoel zit. Spectaculair.
Het gezicht van Koreanen blijkt voor mij toch ook gewoon zijn eigen nuances te hebben. Zo weet ik zeker dat ik hoofdrolspeler Hae-il Park eerder heb gezien. En dat blijkt ook te kloppen. Drie maal zelfs; in The Host, Memories of Murder en op het IFFR 2011 nog in End of Animal.