Het is een van de vroegste en meest bekende noirs, maar ik had The Killers nooit gezien. Ik had er wel een beeld bij, door de hoofdrollen van Burt Lancaster en Ava Gardner, de poster, de titel en omdat ik wist dat er verhaal van Ernest Hemingway aan ten grondslag lag. Maar dat beeld blijkt niet te kloppen.
Gewelddadig en hardboiled, dat was mijn verwachting. Maar The Killers heeft meer weg van Citizen Kane dan van White Heat, om maar eens een gangsterfilm te noemen. In een flashbackstructuur, waarin steeds anders personages een deel van het verhaal vertellen, wordt uit de doeken gedaan hoe het zo mis kon gaan met Ole (The Swede) Andreson (Lancaster). Deze Ole blijkt een zachtmoedige reus van een vent die verliefd wordt op een femme fatale en zo zijn noodlot tegemoet gaat. Door de nasleep van een overval doet de film ook denken aan Kubrick’s The Killing.
Sterke film. Lancaster is wat matjes hier (ligt ook aan het personage) maar Ava Gardner steelt de show sowieso. Een goed geslaagde structuur (flashbacks kunnen nogal eens voor verwarring zorgen maar hier niet) en een aantal prachtige scenes.