Het is te begrijpen waarom films en series steeds teruggrijpen naar onderwerpen als visioenen, hallucinaties, déjà vu’s en tijdreizen. Het is nou eenmaal leuk om te speculeren over ‘wat als’ en over het beinvloeden van de toekomst omdat je voorinformatie hebt. Maar het is lastige materie en voor de kijker dreigt het al snel verwarrend te worden. The Devil’s Hour mixt deze elementen nog eens met een ander veelgebruikt thema: de seriemoordenaar. Op papier lijkt dit nogal veel maar in de praktijk blijkt het een fijne combi, ook al is de verwarring over wat er precies gebeurt altijd aanwezig.
Lucy (Jessica Raine) werkt bij de kinderbescherming. Zij en haar man zijn gescheiden, waardoor ze nu de alleenstaande moeder is van Isaac. Isaac is anders, er is iets mis met hem. Hij lijkt geen gevoelens te hebben en gedraagt zich als een robot. Zeg hem dat hij zichzelf moet slaan en hij zal dat zonder aarzelen doen. Vraag hem of hij blij of verdrietig is en hij zal er geen antwoord op hebben. Hij kan echter wel zien of jij blij of verdrietig bent. Hij herkent menselijke emoties maar zelf bezit hij ze gewoon niet. Lucy wordt intussen elke nacht om 3:33 uur (het uur van de duivel) wakker na rare nachtmerries. Maar betekenen haar dromen iets? Zijn deze nachtmerries een visioen van het verleden of misschien van de toekomst? Hoe zit het met de ontvoeringen en de dode lichamen? Loopt er een seriemoordenaar rond? Hallucineert ze of ervaart ze een déjà vu? Waarom praat Isaac tegen lege ruimtes? Is hij het gebruikelijke enge kind dat met geesten communiceert? Intussen zijn DI Ravi Dhillon en DS Nick Holness op jacht naar een mogelijke seriemoordenaar die het gemunt heeft op willekeurige burgers in de omgeving. De twee subplots smelten samen en werpen de vraag op hoe Lucy’s nachtmerries zijn verbonden met de griezelige verdachte Gideon (Peter Capaldi). Hij lijkt de enige te zijn die haar begrijpt.
The Devil’s Hour laat je voortdurend speculeren waardoor het kijken niet altijd een bevredigende ervaring is. De serie pakt elementen uit films en series als Groundhog day, Memento en Dark en gooit daar het thema uit Dexter en Minority Report (mensen die slechte dingen gaan doen kun je het beste op voorhand uitschakelen) bij. Jessica Raine en Peter Capaldi zijn allebei indrukwekkend. Raine is de ontspoorde moeder die haar best doet om haar zoon te helpen. Het is hartverscheurend om te zien hoe ze worstelt om ook maar enige emotionele respons van Isaac te krijgen, terwijl ze hem probeert te laten lachen of zelfs glimlachen. Capaldi is perfect als de angstaanjagende hoofdverdachte in de zaak. Hij is creepy maar nooit zo erg dat zijn schuld vast staat. Tot het einde blijft zijn rol onduidelijk.
Helemaal bevredigend is The Devil’s Hour niet en de serie weet ook niet alle eindjes goed aan elkaar te breien. Maar onderhoudend is het zeker wel en met de sombere toon weet hij me toch echt wel vast te pakken. Er is een tweede seizoen maar gezien het enorme aanbod aan series is het de vraag of ik eraan toe ga komen.