Het eerste seizoen eindigde toen Carmy en zijn bonte keukenbrigade een pot geld vonden waarmee ze de worstelende Original Beef tent van de familie Berzatto een herstart konden geven. En een nieuwe naam: The Bear. Natuurlijk. In het nieuwe seizoen is het eerste dat Carmy doet lijstjes maken met kostenramingen, lijstjes die hij op een pizzadoos krabbelt. De toon is gezet. Er lijkt een toekomst in het verschiet te liggen voor hem en zijn familie en vrienden maar de altijd aanwezige stress en chaos zijn daarmee niet weg. Die zit in hem en in al die vreemde personages. Zelfs nadat Carmy zijn zus Sugar heeft aangesteld als projectmanager, zorgen de ontdekking van een aantal grote problemen met het gebouw, de veel te korte tijdlijn die oom Jimmy ze oplegt met zijn nieuwe leenovereenkomst en de altijd wispelturige aanwezigheid van neef Richie ervoor dat er om elke hoek een nieuw drama wacht.
Die momenten van spanning, drama en enorme stress worden afgewisseld met momenten van contemplatie en zelfontwikkeling. Zo vertrekt banketbakker Marcus naar Denemarken om nieuwe technieken te leren en ideeën op te doen voor het nieuwe restaurant. De oudere Tina en Ebra gaan naar de culinaire school en leren daar dat ze zich ook op rijpere leeftijd nog kunnen ontwikkelen. Intussen moeten Sydney en Carmy een nieuw menu bedenken, een menu dat hen de Michelinster zal opleveren. Dat is althans de droom van Sydney, ondanks de tegenwerpingen van Carmy dat zijn ster hem alleen maar een enorm gevoel van paniek bezorgde. Waar seizoen 1 ging over de scherven opruimen en opnieuw beginnen, gaat seizoen 2 over het jezelf ontwikkelen. In een kenmerkende scene staat Richie in de kelder voor zich uit te staren en vraagt Carmy: “Denk je ooit na over het doel?”. “Ik hou van je,” zegt Carmy, “maar ik heb hier geen tijd voor.” Temidden van alle hectiek gaat deze serie ook over de zin van het leven. Richie heeft zelfs een existentiële crisis en komt er langzaam maar zeker achter wat zijn echte doel is. Carmy heeft in elk geval geen idee. Hij moet dat restaurant openen maar waarom hij dat wil weet hij eigenlijk niet. Plezier heeft hij in elk geval niet tijdens dit pijnlijke proces. De liefde die ineens opduikt maakt hem vooral in de war. In een flashback aflevering waarin de Berzatto familie Kerstmis viert, wordt in elk geval duidelijk dat iedereen daar een tik van de molen heeft gehad. Het is eigenlijk een wonder dat Carmy en kornuiten uberhaupt proberen om een eigen restaurant te beginnen. Zo beweegt deze serie voortdurend tussen hilariteit en diepe ernst, tussen euforie en wanhoop, tussen licht en donker. Fantastisch geschreven met vaak prachtige intieme scenes tussen personages of superhectische groepsprocessen. De ogenschijnlijke chaos wordt strak in de hand gehouden, waarmee seizoen 2 zelfs nog wat beter is dan 1.