Het is zowel van de makers van deze serie als van acteur Wagner Moura een prestatie van jewelste dat je als kijker een seizoen lang op het puntje van je stoel zit om het leven van een hoofdpersonage te volgen dat zo wreed en nietsontziend is als Pablo Escobar. Moura is het hart van deze prachtige serie die om meerdere redenen heel verfrissend is.
Dat komt vooral omdat Narcos volledig in Colombia is opgenomen, dat het ontbreekt aan bekende acteurs (op Luis Guzmán na) en dat er alleen Engels gesproken wordt door personages waarvan je dat mag verwachten. Belangrijkste daarvan zijn Steve Murphy (een DEA agent die met zijn vrouw naar Colombia wordt gestuurd) en zijn Mexicaanse partner Javier Peña. Die staan voor de schier onmogelijke taak het gigantische drugsbedrijf van Escobar te ontmantelen. Escobar was op een gegeven moment zo rijk dat hij zijn drugsgeld met zakken tegelijk begon te begraven. Eigenlijk geen wonder dat hij (en de ander leden van het Medellin-kartel) zich god waanden en iedereen over de kling jaagden die dwars lag. Zelfs ministers en presidentskandidaten waren niet veilig. Gruwelijkheden worden niet geschuwd, maar er is ook aandacht voor het privéleven van personages. Het is vrij bizar om Escobar thuis met vrouw, kind en moeder te zien eten, alsof hij gewoon een zakenman is die ze nou eindelijk eens met rust moeten laten.
Ondertussen moordt hij er lustig op los, wordt hij schatrijk met zijn drugshandel en probeert hij zichzelf tot president van Colombia te laten kronen. Hij weet immers het beste wat de gewone man nodig heeft. Het is dat dit allemaal echt gebeurd is, anders zou je denken dat de scriptschrijvers zelf aan Escobar’s drugs hebben gezeten.