MI5 dus. Het is een grappig samengaan van namen met de Britse geheime dienst. Ethan Hunt en zijn team doen iets vergelijkbaars maar dan een stuk minder officieel. De vijfde editie van de cyclus is wat minder high tech dan deel vier. Waar er daar nog op de hoogste wolkenkrabber en in een geautomatiseerde parkeergarage werd gestoeid, keren Ethan en kompanen hier terug naar de klassieke Britse spionnentradities zoals we die kennen uit de James-Bondfilms en een Amerikaanse tegenhanger als The Man from U.N.C.L.E. (waar binnenkort een film van verschijnt).
Dat komt volgens mij vooral omdat de Chinezen zich als financiers van de film hebben opgeworpen. Het is vreemd om de Alibaba Pictures Group en de China Movie Channel in de openingscredits te zien staan. Maar ik begrijp Tom Cruise wel. De markt in China is gigantisch en als het een film lukt daar een landelijke distributie te krijgen, is het kassa. Het gevolg is dus wel dat er een wat ouderwets beeld ontstaat van de geheim agent, zijn Britse vrouwelijke tegenhanger en de locaties waar ze hun strijd voeren. Tot in de klassieke telefooncellen en een achtervolging in de Weense Opera toe. En de tegenstander is dan uiteraard geen Chinees. Een Rus dus maar. Poetin hoeven ze toch niet voor zich te winnen.
Voor de film maakt het weinig uit. MI5 is net zo onderhoudend (al is hij wat lang) als de eerdere delen en Cruise weet wanneer hij ruimte moet geven aan iemand die grappiger is dan hij zelf ooit zal zijn (Simon Pegg dus). Cruise doet de stunts en er is ruimte voor wat zelfspot als de oudere geheim agent die niet meer zo gemakkelijk wint van al die opgepompte tegenstanders.