4/5
Indrukwekkende documentaire over opkomst en, door de zelfmoord van Ian Curtis, ondergang van deze legendarische band. In slechts 4 jaar tijd wisten Curtis en zijn collega’s een onuitwisbare indruk achter te laten. Ook schetsen de makers een goed beeld van industriestad Manchester waarin in de jaren 70 alles leek mis te gaan. Joy Division wist een geluid te geven aan de grauwheid maar tilde de stad ook naar een nieuw (futuristisch) niveau. Veel talking heads, maar omdat ik de bandleden en Curtis’ vriendin (de mediaschuwe Annik Honoré) nooit zo uitvoerig aan het woord heb gezien is dit geen probleem.Daarnaast hebben ze ook echt iets te melden en talloze interessante anekdotes komen voorbij. Maar regisseur Grant Gee weet ook tot de kern van het succes te komen en weet duidelijk te maken dat de drie andere bandleden nooit echt hebben ingezien hoezeer het mis dreigde te gaan met hun frontman. De interviews worden afgewisseld met locatieopnames en zeldzaam beeld- en geluidsmateriaal van concerten en televisieoptredens. De geweldige muziek komt, ook 30 jaar later, nog als een mokerslag binnen.