In de laatste aflevering van It’s a sin is het gelijknamige nummer van The Pet Shop Boys te horen. Neil Tennant zingt: When I look back upon my life, it’s always with a sense of shame, I’ve always been the one to blame. De band schreef het nummer niet vanuit een gay standpunt maar de tekst past wel goed bij het AIDS drama dat hen overkwam in de jaren tachtig en het gevoel dat ze het allemaal aan zichzelf te danken hadden. De Britse synthpopband Years & Years coverde het nummer ter gelegenheid van de release van deze serie, met zanger Olly Alexander in de hoofdrol als Ritchie Tozer. De toon van de serie is heel anders dan de Amerikaanse equivalent Angels in America. Waar die ook een sterk politieke lading had en er een flinke dosis drama was, spat hier het plezier ervan af. Al zijn de personages nogal eenzijdig en is hun ontwikkeling schetsmatig. Maar het grote homofeest dat ze met z’n allen vieren in Londen, ver weg van hun conservatieve roots, contrasteert wel mooi met de donderwolk die langzaam op ze afkomt. Ritchie zegt ergens dat hij ‘hundreds of boys’ en zo enorm veel plezier heeft gehad. Maar wel lang in ontkenning levend en zelfs na het besef doorgaand met zijn wilde levensstijl. De werkelijkheid was te erg.
Je verwacht het niet in 2021 maar het onderwerp bleek moeilijk te verkopen aan de omroepen. Zowel Channel 4, BBC One als ITV weigerden. Uiteindelijk nam Channel 4 de serie alsnog aan, na flink wat gedoe en personeelswisselingen. Ook werd het aantal van acht geplande afleveringen teruggebracht tot vijf. Daarom duurde het tot dit jaar voordat de serie werd uitgezonden en daarmee ontstond er een parallel met de Covid-19 crisis. Ineens kun je je als kijker veel beter inleven in de onzekerheid rondom een nieuw virus en hoe je om moet gaan met je potentieel gevaarlijke medemens. Naarmate de jaren vorderen, elke aflevering speelt zich twee jaar af na de vorige, verschuift ook de balans. Het plezier neemt af en het drama neemt toe. Culminerend in een bitterzoete laatste aflevering met vele verwijten heen en weer en waarin ontkenning langzaam plaats maakt voor erkenning. Erkenning die te laat komt.
Overigens bleek de schroom van de omroepen onnodig. It’s a sin werd enorm goed bekeken en bleek voor Channel 4 zelfs de meest gebinge watchte serie ooit.