Hoe indrukwekkend ook, ik heb wel wat kritiek op het 2e seizoen van deze machtig mooie serie.
Voor niet ingewijden is het namelijk wel erg complex allemaal. In het tweede seizoen probeert House of Cards nog meer borden in de lucht ten houden dan het eerste. Er zijn persoonlijke verhalen en intiem leed, er zijn zakelijke belangen op micro-, meso- en macroschaal, er zijn politieke intriges op lokaal, regionaal, landelijk en wereldniveau en er zijn verwikkelingen waarin al die werelden elkaar raken en wederzijds beïnvloeden. Van Chinese zakelijke delegaties die casino’s bezoeken om politieke geldsteun wit te wassen tot hackers die levenslopen kunnen wijzigen, lobbyisten die elkaar in de haren zitten en tegelijk carrières kunnen breken en een machtige zakenman met een eigen hotline naar de president. Een president die een huwelijkscrisis beleeft en ondertussen zijn partij, het land, de wereldpolitiek en, als laatste en moeilijkste, vice-president Frank Underwood moet zien te controleren.
Dat gezegd hebbende is het wel weer volop genieten van de altijd glimlachende maar vlijmscherpe Frank Underwood, zijn nog vileinere echtgenote Claire en hun gezamenlijke opmars in Washington. Op weg naar de top en een met slachtoffers bezaaid pad achterlatend.