In deze verfilming van het gelijknamige boek van Dimitri Verhulst kijkt de volwassen schrijver Gunther terug op 1986, het jaar waarin hij naar een jeugdinrichting ging. Hij verzette zich heftig tegen die opsluiting, maar het bleek wel zijn redding uit een uitzichtloze jeugd. Hij heeft al lang afstand genomen van zijn voortdurend dronken vader en diens kansloze broers, maar in de terugblikken komt ook de liefde van de familie Strobbe voor elkaar naar voren. Daardoor is De helaasheid der dingen zowel een ontroerend, een hilarisch maar ook schrijnend portret van de (zuipende) arbeidersklasse op het Vlaamse platteland. Indrukwekkend.