Verslag van het Camera Japan festival in Lanteren Venster. Ik heb er verslag van gedaan voor 8W.
Dag 1
Shinjuku Mad
Zoals elk jaar heeft het festival een retrospectief rond een regisseur. Dit jaar is dat Wakamatsu Kōji. Zoals zoveel Japanse filmmakers is ook hij begonnen in het Pinku genre, maar in tegenstelling tot veel van zijn collega’s is hij heel lang in die hoek blijven hangen. Vooral omdat hij er goedkoop films kon maken, het een ideale omgeving bleek om het vak te leren, en hij in zijn softpornofilms veel van zijn maatschappijkritiek kwijt kon.
Shinjuku Mad vertelt het verhaal van een vader die op zoek is naar de moordenaar van zijn zoon. Hij komt terecht in flowerpowercultuur en in de radicale studentenbeweging die ook in het Japan van eind jaren ’60 de kop opstaken.
Dag 2
A normal life, please
Documentaire over een cementchauffeur die in de door de vrije markt gedomineerde Japanse bouwsector bijna ten onder ging aan de onmenselijke werkomstandigheden die er, na het vrijgeven van de markt in de jaren 90, waren ontstaan. Aangrijpend en tegelijk onthutsend dat onderdrukking van werknemers op zo’n schaal nog voor kan komen in de tweede economie van de wereld.
United Red Army
Tweede film in het Wakamatsu retrospectief. United Red Army is zijn laatste film en het resultaat vormt een soort apotheose van zijn jarenlange fascinatie met de Japanse protestbeweging.
Dag 3
De zaterdag is de zware dag met 4 films achter elkaar. Er is net tijd om ff snel wat te eten bij Chinny’s tussen nummers 2 en 3.
Locked out
Interessant uitgangspunt, man met gesuggereerd gewelddadig verleden krijgt per toeval een passagier van 6 jaar, maar de uitwerking is wat minder.
Monsterland
Documentaire van een enthousiaste duitse regisseur over de geschiedenis van de klassieke monsters. Niets nieuws, maar het blijft leuk om oertypes als Frankenstein, Dracula, weerwolven, Alien, King Kong en Godzilla aan het werk te zien.
Tokyo!
Drieluik van Michel Gondry, Leos Carax en Bong Joon-Ho over deze metropool. De filmers laten allen iets zien van de druk waar de moderne mens aan bloot staat, en de moeite die een samenleving heeft om te gaan met iemand die anders is. Een geslaagd drieluik en het is goed weer eens van Carax te horen.
Heaven’s door
Een man van eind twintig hoort op een dag dat hij nog maar kort te leven heeft. Hij wordt in het ziekenhuis opgenomen, maar als hij daar in contact komt met een 14-jarig meisje dat daar al sinds haar 7e in zit en ook ter dood is opgeschreven, besluiten ze samen naar de zee te gaan en nog een laatste serie geweldige avonturen te beleven.
Dit is niet bepaald een erg origineel uitgangspunt, maar de film biedt tot voldoende drama en fun om daar overheen te kijken.
Dag 4
Nog een lange dag, al is die door overlap en moeheid wat ingekort. Omdat films 2 en 3 te laat starten en en er bij 3 met de verkeerde band werd gestart liep het programma nogal uit. Daardoor was ik te laat voor The two in tracksuits. Maar ik was er ook wel een beetje klaar mee, dus ik heb de trainingspakken gelaten voor wat ze zijn.
Vacation
In Japan wordt nog steeds de doodstraf uitgevoerd, en Vacation volgt het regime van een groep gevangenisbewaarders en ter dood veroordeelden. Een zeer kale filmstijl, die wel weer verfrissend werkt als je die afzet tegen de hectiek van de meeste amerikaanse gevangenisfilms, en het gebrek aan emoties creeren echter een zekere apathie bij de kijker. Net als de ter dood veroordeelde Kaneda kom je tot de conclusie dat het allemaal weinig zin meer heeft.
All around us
De beste film van het festival. Erg mooi portret van een huwelijk, waarin tegenslagen overwonnen moeten worden en duidelijk wordt gemaakt hoe moeilijk het vaak is om te blijven communiceren.
One million yen girl
Portret van een meisje dat onafhankelijk wil zijn van familie en vrienden, en zichzelf oplegt met niemand banden aan te gaan. Maar dat valt niet mee.
Lees mijn verslag op 8W.