Deze Braziliaanse film over een afgelegen dorp dat afrekent met een moorddadig stel westerlingen, eindigde hoog in alle jaarlijstjes. Bacurau is een genremix van thriller, sciencefiction, horror en western, besprenkelt met flink wat magische elementen en ook politieke kritiek. Maar behalve het feit dat de film zich afspeelt in de sertão, het ‘achterland’ in noordoost Brazilië, kon ik er niet zoveel origineels in ontdekken. John Carpenter (die hier wel een leuke credit krijgt) deed dit jaren geleden al en beter.
Het doodseskader van schietgrage types, geleid door de immer schmierende Udo Kier, doet eerder lachwekkend dan gevaarlijk aan. Thematisch lijkt het op films als The Seven Samurai en The Magnificent Seven, maar in Bacurau lossen de bewoners het zelf op. Ik moest ook denken aan Los Bastardos, waarin de acteurs ook van de straat geplukt zijn en die ook eindigt met een geweldsexplosie. Maar waar het geweld in die Mexicaanse film volledig uit de lucht kwam vallen, daar zie je het hier van verre aankomen.
De mix van het armoedige platteland waar mobiele telefoons, roze haar en zelfs drones met camera’s opduiken, is af en toe best grappig. Maar bij mij overheerst toch een gevoel van teleurstelling. Je zou er een anti-imperialistisch thema in kunnen zien, in de manier waarop de arme bevolking de strijd aangaat met de rijke westerlingen. Wraak voor de honderden jaren lange bezetting van Brazilië. Of een kritiek op de oplopende stijd tussen arm en rijk onder president Bolsonaro. Maar hoewel Bacurau in die zin een ‘belangrijke’ film schijnt te zijn voor Brazilië, blijft het ook een klunzige film die me nergens echt raakte.