Enthousiast gemaakt door de 3 animes die ik tijdens Camera Japan heb gezien kijk ik weer eens naar de film waarmee het allemaal begon. Voor mij althans. Akira is al 23 jaar oud maar blijft voor mij de standaard.
Deze film heeft zoveel power en doet zoveel met de mogelijkheden van animatie en een grenzeloze ambitie in het neerzetten van een postapocalytische wereld dat alle later gekomen films verbleken in vergelijking. Bij het terugzien viel ook de stampende soundtrack weer op, waarin traditionele Japanse muziek (drums vooral) wordt vermengd met elektronische ritmes.
Luister bv naar Kaneda’s theme. Prachtig: