Of het een natuurgetrouwe verfilming is weet ik niet. Het boek van Douglas Adams heb ik nooit gelezen. Al staat het wel netjes in de kast te wachten tot het zover is. De vele fans van het boek, en elk cultboek dat verfilmd wordt overigens, zullen destijds vast met angst en beven hebben zitten wachten wat de filmmakers met hun kindje gingen doen.
Ik kan me niet voorstellen dat ze tevreden zijn met het resultaat. Hoewel ik het origineel dus niet ken weet ik wel dat het een rijkgevulde schat aan spitsvondigheden, filosofische bespiegelingen en absurdistische humor is. De film doet daartoe wel een poging maar raakt toch niet echt verder dan een ruimtekomedie met filosofische trekjes.
Als komedie is de film redelijk geslaagd. De voice-over van Stephen Fry is fijn en visueel valt er veel te beleven. Maar vaak ook is de The Hitchhiker’s Guide to the Galaxy niet grappig waar hij het wel denkt te zijn. Er zit een soort vooringenomenheid in van ‘kijk eens hoe grappig dit allemaal is’. De film hangt aan elkaar van individuele scenes en er is niet echt een krachtige plotlijn. De makers hebben goed gekeken naar Monty Python, en omdat die films het ook van losse scenes moesten hebben dachten ze dit waarschijnlijk geen probleem zou zijn. Maar daarvoor is de film niet grappig genoeg. En daar kan zelfs Zooey Deschanel nix aan veranderen.