Het tweede en derde deel van de Millenniumtrilogie heb ik niet gelezen dus de verfilmingen beoordeel ik los van het boek. Deel twee, Flickan som lekte med elden, gaat verder waar deel een is geëindigd. Lisbeth Salander is de wereld rondgereisd en keert terug naar Stockholm. Daar wordt ze al snel gelinkt aan de moord op een stel waarvan de man onderzoek deed naar vrouwenhandel, in dienst van Mikael Blomkvist’s blad Millennium. Op het pistool waarmee de moorden zijn gepleegd zitten vingerafdrukken van Lisbeth. Mikael gelooft niet dat ze het gedaan heeft en gaat op onderzoek uit. Zij doet dat ook, op eigen houtje en terwijl ze de politie van zich af moet houden.
Ondanks de sterke hoofdrollen en een interessante supporting cast is de film niet geslaagd vind ik. De plot doet erg gezocht en toevallig aan, en de film moet het meer hebben van een aantal sterke scenes dan van een totaalconcept. Nu ik delen 1 en 2 heb gezien komt er wel een sterk vrouwenhaatthema naar boven, waar Stieg Larsson duidelijk door gefascineerd is. Het geweld wordt vooral door Lisbeth ondergaan maar ze slaat zich er steeds doorheen. Het vrouwenhandel element wordt verder niet echt uitgewerkt. Het gaat vooral om het lot van de heldin en de vraag of ze weer zal overleven.
The Girl Who Played with Fire is een glossy actiethriller met teveel buitenkant. De film ontbeert een hart. Hopelijk volgt dat in deel 3.