Het was wel goed maar toch iets minder dan seizoen 1. Top of the Lake is in beide seizoenen een combi van een misdaadverhaal en persoonlijk drama, waarbij de balans eerder naar de laatste dan naar de eerste door slaat. In deel 2 gaat dat wat mij betreft wat te ver.
Elisabeth Moss (zie Mad Men) is opnieuw de detective Robin Griffin die zo goed is in wat ze doet omdat ze zich op extreme wijze weet te identificeren met de slachtoffers. Moss is opnieuw uitstekend maar ik vind dat vermenging van misdaad en Robins persoonlijke sores hier wat te ver gaat. Althans; het is allemaal veel te toevallig. Dat het eigen verleden van Robin Griffin opnieuw zoveel raakvlakken heeft met het leed dat ze onderzoekt is nog tot daar aan toe, maar als ook haar wat onbeholpen collega Miranda Hilmarson (Gwendoline Christie, Brienne of Tarth in Game of Thrones) dat heeft, loopt het wat uit de hand.
Daar staan weer een aantal bijzondere momenten tegenover, waarin Top of the Lake een unieke serie blijkt die mijlenver af staat van het gelikte drama dat zo vaak op ons af komt tegenwoordig. Dan weten Jane Campion en haar team me echt te raken met een bijzondere mix van liefde, angst, gruwelijkheid en humor. Dat maakt deze serie toch wel erg speciaal. En Nicole Kidman laat eindelijk weer eens zien wat een sterk actrice ze toch is.