4.5/5 

Waarom is het toch dat comedies en musicals nooit in canonlijstjes komen? Zeker voor musicals geldt dat zowel critici als publiek (bij films dan, die van Van den Ende worden massaal bezocht) er met een boog omheen lopen. Andre Waardenburg is echter fan, en ik kan er zeker ook van genieten. Andre hield op de F voor Filmkritiek dag een gepassioneerd betoog over het genre. Dit in aanloop naar de screening van een van de hoogtepunten uit wat toch al een piekperiode was in de musical: The Bandwagon (1953).

En inderdaad. Een tot in de perfectie uitgevoerde grote Hollywoodmusical met Fred Astaire (in z’n nadagen, dat wel) en de weergaloze Cyd Charisse. Zo worden ze niet meer gemaakt. Geproduceerd door de grote man achter het genre in de fifties: Arthur Freed. Schitterende dansnummers en een aanstekelijke soundtrack. Jammer voor al die critici die (opnieuw) verstek lieten gaan. Inclusief Paul en George 🙂

Lees ook:

  • Das weisse Band Deze zeer indrukwekkende nieuwe film van Michael Haneke zit al dagen in m’n kop. In tegenstelling tot al zijn eerdere films komt Das weisse Band...
  • Gentlemen Prefer Blondes Na gangster- en avonturenfilms, screwball comedies, film noir, westerns en science fiction leek het Howard Hawks ook wel eens leuk om een komische musical te...
  • Across the Universe Engelse jongen trekt naar de VS, ontmoet Amerikaans meisje, ze worden verliefd, meisje radicaliseert in de studentenprotesten rondom Vietnam, jongen raakt vervreemd van haar, jongen...