Wat een vreemde film is dit. Zelden zoveel plotgaten, vreemde montagekeuzes, filmclichés en botsende verhaalelementen in 1 film gezien, maar onderhoudend is het allemaal wel. Real Steel speelt in de nabije toekomst. Bokspartijen tussen mensen zijn vervangen door die tussen robots en de bestuurders ervan. Charlie Kenton (Hugh Jackman) is zelf een voormalig bokser maar heeft zich op de robots geworpen toen zijn eigen carrière strandde. Met schuldenaren achter zich aan krijgt hij de zorg over zijn uit een eerdere relatie verwekte zoon toegeworpen.
Real Steel jat vrijuit van een boksfilm als Rocky en de talloze films over gemankeerde vader-zoonrelaties, maar doet dat best goed. En het robotelement, alle varianten waarin ze voorkomen en vechten en vooral de gevechtsscènes zelf zijn goed uitgewerkt. De evolutie van de door beiden getrainde robot Atom is een mooie metafoor voor de noodzaak menselijk te blijven en te vertrouwen op je instincten. Maar echt geslaagd is de film niet. Doordat teveel elementen met elkaar botsen, de logica geregeld te ver te zoeken is en omdat het menselijke element sneuvelt in al het robotgeweld.