Het was een voorspelbare film qua plot maar ik heb wel genoten van Rabat. De film heeft een vibe die echt aanvoelt en de dialogen ook. Tuurlijk is de rolverdeling tussen de voorspelbaar en kun je wachten op de louterende confrontatie aan het eind. In die zin doen de makers alles volgens het boekje. Maar als je daaraan voorbij kan kijken biedt Rabat veel moois.
Door de roadmovie opzet blijf je als kijker steeds geinteresseerd kijken naar wat er nu weer op hun pad komt. Het spel met stereotiepen dat de makers spelen pakt hier goed uit. Het feit dat ze geweigerd worden bij een club of verdacht zijn als ze een tankstation binnenkomen werkt hier. Juist omdat Abdel en Zakaria, de 2 vrienden van de serieuze Nadir, het inderdaad niet zo nauw nemen met de regels.