5/5
Niet dat ik nou zo getriggerd ben door het verhaal. Dat is er eigenlijk niet. Schrijver Jep Gambardella (een werkelijk fantastische Toni Servillo) werd ooit bekend met zijn debuutroman, maar al snel liet hij zich verleiden door de glamour en het hedonisme van Rome. Nu dwaalt hij rond door de eeuwige stad. Op zoek naar….
Naar wat eigenlijk?
La Grande Bellezza doet denken aan Fellini’s La Dolce Vita maar bevat daarnaast talloze verwijzingen naar andere films. Bijvoorbeeld naar ander werk van Fellini (vooral Otto en mezzo en Amarcord), Antonioni’s La Notte of de Romeinse films van Pasolini. Maar het herinnert me ook aan, om maar eens een zijsprong te noemen, Kubrick’s Eyes Wide Shut. En bij de uitbundigheid van de feestscenes doemt direct de danstrilogie van Baz Luhrmann op. Maar La Grande Bellezza kan prima op zichzelf staan. Een film die je overdondert en overrompelt met exuberante maar ook statige, afstandelijke maar ook intieme en diepzinnige maar ook banale scenes. Een aaneenrijging van hoogtepunten.