Wat geldt voor the Order of the Phoenix geldt nog sterker voor the Half-Blood Prince. De film is nog complexer en donkerder dan zijn voorganger. En ook hier schijnen wat drastische cuts gemaakt te zijn ten aanzien van het boek. Maar dat heb ik ditmaal toch echt niet gelezen, dus ik moet het van de verwikkelingen op het scherm hebben.
En die zijn niet altijd goed te volgen of logisch. Er zijn veel verhaallijnen, maar de centrale plot is nogal eenvoudig. Door al die extra lijnen en veel overbodige scenes is de film heel vol zonder dat er echt een pay-off is. Dat kan ook niet, die volgt pas in het laatste deel, maar the Half-Blood Prince komt daardoor niet echt uit de verf. De balans is ook een probleem: het centrale deel rondom het verleden van Voldemort en de jacht op Dumbledore is zeer donker. Maar het deel rondom de verliefdheden van Harry, Hermione en Ron is veel te light en komisch (bedoeld) om daar tegenwicht aan te bieden. Niettemin is het allemaal wel weer heel onderhoudend. Beste rol was ditmaal, net als eigenlijk al in deel 4, die van Alan Rickman. Zijn Severus Snape is een getergd en verscheurd personage dat tot op zekere hoogte best goed wil zijn maar al lang in de greep is van the dark side. Hij kan niet meer terug maar zijn strijd is voortdurend merkbaar in zijn ogen en zijn in vitriool gedrenkte tong.