Soderbergh heeft geen interesse in de apotheose van de revolutie. In deel 2 duikt hij gelijk Bolivia in, waar Che na de succesvolle opstand in eigen land naartoe is getrokken om het geloof te verkondigen. Maar daar gaat het een stuk moeizamer. Waar Che, part 1 verslag doet van Che’s opmars gaat deel 2 over zijn gestage ondergang.
De stijl is nog kariger dan deel 1 (daar speelt hij nog met de chronologie) waardoor deze film een zware zit is. Zonder te psychologiseren en wars van sentimenten laat Soderbergh Che steeds verder de modder inzakken. Hij laat zien hoe het de revolutionair is vergaan, en niets anders. De intenties zijn integer en het resultaat is een film die bewonderd kan worden, maar waar je niet van kan houden.