De nieuwe van Woody kreeg in de meeste media 4 sterren maar voor mij haalt hij dat toch niet. Dat ligt niet aan Cate Blanchett. Die is fantastisch. En de film is een stuk beter dan het wel heel niemandallerige To Rome with Love.
Woody’s films van de laatste jaren zijn erg schetsmatig: karakters zijn vaak erg stereotiep en de ontwikkelingen net zo. Hier is dat niet anders. De tegenstelling tussen de levens van Jasmin en halfzus Ginger doet geforceerd aan, net als hun familierelatie. Het is alsof scenarist Woody regisseur Woody een handje wilde helpen maar vergeten is eens kritisch naar het eigen werk te kijken. Hetzelfde geldt voor de zakelijke avonturen van Hal en de zich wel heel snel ontwikkelende relatie met de ideale schoonzoon Dwight. Waar veel films van tegenwoordig vaak te lang zijn zou Woody juist wel wat extra tijd voor karakter- en plotontwikkeling kunnen nemen.
Maar door de sterke acteurs verveelt Blue Jasmine geen moment en de lichte Woody-touch is weer duidelijk voelbaar.