Deze onontdekte parel (althans voor mij) is een prachtige combinatie van thriller en coming-of-agedrama. Jodie Foster is een fantastisch actrice, maar dat ze dat al op 13-jarige leeftijd was wil ik nog wel eens vergeten.
Ik had nog nooit van de film gehoord maar kwam erop met dank aan een bijdrage in de Facebookgroep Raad de film. Deze film maakte Foster vlak na Taxi Driver en Scorsese’s film heeft eigenlijk altijd de aandacht opgeëist. TLWLDTL begint met een Halloweenscene (dat was ook het beeld bij Raad de film) waarin dorpsgenoot Frank Hallet (Martin Sheen) zich aandient bij Rynn. Die is net 13 geworden en viert dat in haar eentje. Ze probeert Frank ervan te overtuigen dat ze met haar vader in het afgelegen huis woont, maar hij (en ik) weten al snel dat er hier iets raars aan de hand is. Hallet is de plaatselijke pedo en Sheen speelt hem met een heerlijke mengeling van enthousiasme en sinisterheid. Een op het eerste gezicht ideale schoonzoon waar echter van alles mee mis is. Rynn is slim en heeft dat direct door. Later raakt ze bevriend met Mario, een dromer net als zij met wie ze al snel op een lijn zit. Hun vriendschap begint schuchter maar gaat steeds dieper.
De film bevat een thrillerelementen maar draait toch vooral om de verhouding tussen Rynn en haar tegenspelers. Dat zijn er maar een paar maar het is voldoende om me geïntrigeerd naar hun gesprekken en de dramatische wendingen te laten kijken. Rynn is jong maar tegelijkertijd al heel volwassen. Die tegenstelling tussen haar 13-jarige lijf en haar wijze manier van praten is een van de sterkste elementen. TLWLDTL bevat eigenlijk maar een zwak punt: de muziek. Dat is een mengeling van sfeervolle stukjes Chopin een 70’s thrillerscore. Dat botst enorm en het leidt af van het drama. Verder is dit een ijzersterke vroege film van Foster (al stond die eigenlijk al sinds haar 3e voor de camera) met een al even sterke Sheen. Er hangt steeds een enorme spanning in de lucht als ze om elkaar heen draaien. Roofdier Frank kan zijn verlagen nauwelijks beheersen maar dompteur Rynn is koel en beheerst in haar verdediging. Foster maakte in 1976, naast deze en Taxi Driver, ook nog Echoes of a Summer, Freaky Friday en Bugsy Malone. Haar carriere ging als een speer, al zou ze later een pauze inlassen voor een studie aan Yale. Sheen kwam zou direct daarna de hel van Francis Coppola’s Apocalypse Now in gaan. Daar zou hij pas echt psychotisch worden.
Dat de studio de film promote met de taglines ‘Ask Her No Questions She’ll Tell You No Lies! Ask Her Too Many And Somebody….’ en ‘What Is Her Unspeakable Secret? Everyone Who Knows Is Dead‘, zal ook niet geholpen hebben.
