Fijne kale sci-fi over een creator die zijn creatie iets te goed gemaakt heeft waardoor ze zich uiteindelijk tegen hem keert. Daarin lijkt Ex Machina wel wat op Blade Runner. Ook de liefde tussen mens en robot/replicant is een terugkerend element. Tegelijk zijn de films visueel volkomen verschillend. De esthetiek, lichtheid en eenvoud van Alex Garland’s regiedebuut versus het overdonderende, donkere en complexe van Ridley Scott’s meesterwerk.