Tron Legacy

3.5/5 

Ik had al een tijd voorpret gehad over de nieuwe Tronfilm omdat ik met regelmaat naar de heerlijke soundtrack van Daft Punk luister. Als de film dan eindelijk start voelt het direct vertrouwd aan. Wat ik verder ook aan negatiefs zou kunnen zeggen over remakes, sequels, prequels, reimaginings en spin-offs, het feit blijft dat ik genoten heb van Tron Legacy.

Het verhaal en de locaties zijn allemaal wat meer aangezet dan in het origineel. Het baanbrekende daarvan zat m vooral in de special effects die voor die tijd werkelijk state of the art waren. De plot zelf was verder nogal warrig. Dat geldt voor deze versie ook. Verder blijft het nogal moeilijk om The Grid met de daarin rondzwevende programma’s, de spontaan ontsproten ISO’s en de strijd die losbarst tussen Clu en Flynn heel serieus te nemen. Maar dat hoeft ook niet. Het ziet er allemaal prachtig uit en de makers leven zich flink uit met special effects en ontwerpen voor light cycles, light gliders, light runners, light discs, futuristische gebouwen, kostuums en de aan 2001 denkende leefruimtes van Flynn. Het is leuk om Jeff Bridges zowel zichzelf als zijn jong gebleven virtuele alter ego Clu te zien spelen, maar ondanks de voortschrijdende techniek ziet het er nog steeds niet geloofwaardig uit. Maar die tijd zal ook nog wel eens komen.

Daft Punk’s soundtrack is ook in de film prominent aanwezig waardoor Tron Legacy een flink stuwende vibe heeft waarin je vol enthousiasme meegesleurd wordt.