4/5 

Over gevangenen op Death Row zijn al vaker films en documentaires gemaakt, maar de manier waarop Werner Herzog het doet in Into the Abyss is toch wel erg bijzonder. Zoals in al zijn documentaires weet Herzog steeds nieuwe manieren te vinden om de situatie te bekijken en als een nieuwsgierig kind weet hij gebeurtenissen en visies op te rakelen die eerder altijd verborgen bleven. In dit geval concentreert hij zich op 1 moordzaak en de gevolgen daarvan voor de daders, de slachtoffers, de nabestaanden en de andere betrokken personen.

Herzog begint zijn film met een duidelijke boodschap: hij gelooft niet in de doodstraf. Hoewel hij de veroordeelde Michael Perry (en Jason Burkett, al heeft die levenslang) niet aardig hoeft te vinden heeft die wel recht op een menselijke behandeling. Perry geeft een openhartig interview en komt daarin over als een intelligente maar naieve (de steeds aanwezige grijns op zijn gezicht doet hem geen goed) jongen die verkeerde keuzes heeft gemaakt in het leven. Ook Burkett komt zo over, en Herzog weet dan ook de verwondering over te brengen hoe het toch zover heeft kunnen komen. Hij interviewt ook de nabestaanden, en uit hun verhalen komt weer een andere visie over: hoeveel ellende kan een mens overkomen en moet daarvoor niet iemand boeten. Herzog spoort de vader van Jason Burkett op die ook een levenslange straf uit zit. De man is verbitterd over zijn eigen leven en dat van zijn zoon, en vraagt Herzog om begrip voor de keuzes van Jason die in zijn ogen nooit een echte kans in het leven heeft gehad.

Andere geinterviewden zijn een plaatsgenoot (een onafzienbaar gat ergens in Texas waar verveling altijd op de loer ligt en een criminele carriere een reele optie) van Perry en Burkett die het wel gelukt is aan de goede kant van de wet te blijven, een man die jaren als verantwoordelijke voor het vastbinden van veroordeelden voor de executie heeft gewerkt en dat niet meer vol kon houden, en een vrouw die verliefd is geworden op Jason Burkett en een kind van hem verwacht.

Zo slingert Herzog je steeds op en neer tussen uitersten in deze bizarre zaak, afhankelijk van de persoon aan het woord. Een aangrijpende film die mij weliswaar sterkt in de afkeer van de doodstraf maar ook laat zien dat de roep om gerechtigheid zich soms zeer sterk kan manifesteren.